Kites are the bomb! - Justin strikes again

This afternoon, Justin Jansen was birding in an even unknown as beautiful area in the south-eastern part of Holland. Last week, he saw a migrating male Pallid Harrier. 'But that wasn't enough black-and-white', he must have thought. 'You can always have better!' For example, a Black-shouldered Kite.

I was working at home, when my mobile buzzed and directly called my friend Jorrit Vlot to ask him if he knew already more. After some calls, I picked him up and we carpooled with my buddy Peter. After an hour of driving, we arrived at Keent. Ruben had joined us halfway. 

Driving on the dike, we saw the bird already above the fields. We stepped out to get the first glimpse of it and all went crazy. What an amazing bird! The bat-like flight of this species above a very Dutch landscape! Here some pics and a video I videoscoped.

5 april - het korhoen

I write this post in Dutch, because it is far more easy to tell this story in my own language.

Het korhoen

Dit verhaal gaat over het zien van mijn eerste korhoen Lyrurus tetrix. Het is een soort die bijna over het randje kiepert. Dat wil zeggen: bijna is uitgestorven in Nederland. Er zijn nog maar twee hanen en een dozijn hennen over. Ze leven op een mistroostig klein stukje heide in Overijssel, waar hun familie al jaren kleiner en kleiner wordt. Je zou maar zo'n korhoen zijn dat elk jaar zijn nageslacht opgevreten ziet worden door een havik of een vos.

Eind maart, begin april is de beste tijd om te gaan kijken op de Sallandse heuvelrug. Dan laten de korhoenders zich regelmatig bolderend zien en horen. Maar als Jorrit en ik er om 7.00 uur arriveren, ziet de hei er maar mistroostig en leeg uit. De lucht is grijs en op wat roodborsttapuitjes en kneuen na, is er maar weinig te zien. We zijn om 5.00 uur vertrokken, gewapend met een thermosfles koffie. Onderweg filosoferen we wat over het komende voorjaar, over een meivakantie op Texel en verbazen we ons over het niveau van de onderwerpen op 3fm. Dan maar zonder radio. 

Het is maar wat koud en we lopen wat verder het zandpad op om onze kansen te spreiden. Langzaam komen de boomleeuweriken op gang en ook de roodborsttapuiten beginnen te zingen. Even denken we wat te horen vanuit het heideveld, maar verder blijft het erg stil. Op een overflappende kraanvogel na, is het allemaal deerniswekkend. Dan ineens, geknars. 'Skitterend', hoor ik iemand zeggen. Wat nou skitterend? Ik sta hier nota bene hopeloos te vernikkelen van de kou voor een al even hopeloze vogel. Het is een van de twee mannen die rustig aan komen fietsen. Ze stoppen ook om te kijken of ze een korhoen kunnen zien. Eén van de twee weet de precies bolderplek aan te wijzen. Het eerste leermoment van de dag: laat die lokale mannen gerust hun zegje doen. Tussen het Twentse gemompel door, hoor ik dat de twee hun heide wel kennen. 'Mien voader het hier nog gejaogd op die dingen.' Ik zie Jorrit, klappertandend in zijn zomerjas, fanatiek het heideveld afspeuren. Onzin over jagen willen we nu even niet horen. Scoren, dat willen we. Want ik wil niet zonder een korhoen gezien te hebben die twee uur terugrijden. Excursies als deze vind ik eigenlijk maar niks. Veel liever struin ik liever zelf een beetje rond om ergens tegenaan te lopen.

Na tweeënhalf uur zinkt de moed ons in de schoenen. We lopen terug, vragen ons hardop af of we niet gewoon het verboden terrein op zullen rennen. Als laatste noodsprong proberen we toch nog even het pad naar het westen. We lopen door tot aan een verboden pad dat naar rechts loopt. Voor de zoveelste keer speuren we het heideveld af. Ineens een brul! 'Daar vliegt er een'. Ik schiet vanachter mijn telescoop vandaan en grijp mijn kijker. Jawel, een mannetje vliegt voor ons langs en landt wat verder op de bolderplaats bij de dennetjes. Ik zie de witte vleugelstrepen, lichte ondervleugels en een flinke staart. In één klap is de honger, kou en het chagrijn vergeten. Van pure euforie omhels ik Jorrit. Dat zo'n zwarte kip toch nog voor ontlading kan zorgen. Het tweede leermoment van de dag: neem net dat extra paadje als je de moed al hebt opgegeven.

voor

na

Jorrit - na

Na de korte viering van deze waarneming zie ik een grote vogel in een boom op honderden meters afstand. Ik richt mijn scoop erop en jawel: het is een korhaan. Hij laat zich enkele minuten fraai zien, eten van de berkenknoppen. Ik heb geprobeerd of er nog iets van bewijs van te maken was, wat resulteerde in de meest 'crappy' video ooit.