31 oktober - Vogels zijn verschrikkelijk

Vogels zijn verschrikkelijk. Ze gooien vaak alles in de war. Je planning, je dagritme, noem maar op. Misschien is dat juist wel de reden om nooit vrijwillig voor deze hobby te kiezen. Een mens heeft behoefte aan rust, reinheid en regelmaat. Als je halverwege de ochtend ineens noodgedwongen door de klei loopt te banjeren voor twee grote piepers, komt van die drievoudige 'r' niks terecht. Alé, een ochtend met een staartje was het. 

Twee grote piepers werden vanmorgen gevonden door Jan de Jong in de Crezéepolder te Ridderkerk. Ik krijg een sms'je met de vraag om kenmerken van de mongoolse pieper. Ik tik wat terug en besluit om mijn bureaustoel even te verlaten en naar de desbetreffende polder te rijden. Er ligt een aantal akkers braak in die polder en die zien er verdraaid spannend uit. (Als daar geen gorsje in november zit...) Ik stap voorzichtig over de klei naar de plek waar 'jandj' rondschuimt. Plotseling vliegen beide vogels luid roepend omhoog. Hun musachtige getsjilp geeft aan dat ze niet van Mongoolse komaf zijn. Twee zulke grote piepers op nog geen kwartiertje rijden zijn erg leuk. Na wat geratel met de camera lukt het me om ze tegelijk in beeld te krijgen:

Grote pieper / Richard's Pipit - Crezéepolder, Ridderkerk

Vol goede moed ga ik even later weer achter mijn bureau zitten. Totdat de pieper gaat, zoals dat heet. De melding van een vrij zekere langstaartklauwier in de Helderse duinen doet me naar de auto snellen om Jorrit en Arie op te halen. Ondertussen schiet er van alles door me heen: 'wat kan het nog meer zijn?', 'hoe zwaar is de soort nu echt?' en zo meer. Bij Jorrit aangekomen, blijkt hij een dik handboek Genetica mee te sjouwen. Hij mompelt iets over onderweg leren en stapt in. Ook Arie staat klaar en zodoende kunnen we snel de snelweg opdraaien. Als we Sliedrecht nog niet uit zijn, zien we de eerste foto's al digitaal verschijnen en die zorgen er meteen voor dat ik de linkerbaan verkies.

Na twee uur ronken in de Mazda, wat gejakker in de binnenspiegel van Speelgoed Janssen en Leo Heemskerk, stappen we uit. We staan op een volle parkeerplaats net onder Den Helder. Hier moet het gaan gebeuren. Snel graaien we in de kofferbak naar het apparatuur en snellen het duinpad op. Voor ons onvouwt zich een prachtig tafereel. Een duinpannetje, omsloten door rijen vogelaars die naar één punt kijken. Er kan niets meer misgaan en jawel: bovenin een vliertje zit de Julia Roberts onder de vogels. Een langstaartklauwier.

Jorrit heeft zijn lens uitgeleend en gaat met mijn camera de vogel 'te lijf'. We genieten zo ruim een uur, terwijl steeds meer mensen zich vergapen aan de prachtige vogel. Mannen in kostuum en in timmermanskleding. Ze lachen, bewonderen, genieten.

Arie en Theo gaan los!

Langstaartklauwier / Long-tailed Shrike - Den Helder

Langstaartklauwier / Long-tailed Shrike - Den Helder
Voor het maken van deze en andere foto's van de vogel ben ik Jorrit erg dankbaar.

Vogelaars bij de langstaartklauwier / Long-tailed Shrike - Den Helder

Vogels zijn verschrikkelijk. Dinsdagmorgen liep een groepje vogelaars verloren door de duinen van Den Helder. Geen klauwier hier, geen klauwier hier, lijkt elke vlier te willen vertellen.

Fijn is het om achteraf wat foto's van de soort te bekijken en zo de details nog eens rustig te kunnen zien. Of even een tekeningetje te maken, waardoor je de kenmerken actief verwerkt. 

Deze vierde langstaartklauwier voor Europa is in zijn eerste winterkleed, net zoals de vogel die in oktober 2007 in Denemarken zat. De grote dekveren zijn namelijk nogal bruin en hebben duidelijk lichte randen. De rest van de zichtbare vleugelveren is ook nogal bruin en dus gesleten. Ook is er nog wat bruin in de grijsblauwe kop zichtbaar. Het zwarte masker is niet heel erg mooi afgetekend langs de rand en erg dun boven de snavel. Dat zou kunnen betekenen dat het om een vrouwtje gaat. Wat mij opviel is dat de snavel fors en stomp was, zo'n beetje als die van een kleine klapekster. Vergelijken we de vogel met die van Denemarken, dan zie je dat die wel een zwart centrum van de staartpennen heeft. Onze vogel heeft dat niet. Verder heeft de Deense vogel een bijna witte basis van de handpennen, terwijl onze langstaart daar lichtbruin was. Wat ik het mooiste vond aan de vogel waren de subtiele kleurtinten. Dat prachtige grijsblauw dat overloopt in het bruinrood!

Tekening / Drawing