12 november - Zuidwest is het best

Zuidwest is het best. Niet de windrichting, want met zuidwestenwind zie je meestal niet zoveel vogels. Zuidwest-Nederland was volgens Peter en mij de beste optie voor deze zaterdag. In de Delta waren op dat moment de leukste soorten te zien en wellicht ook te vinden. Dus togen we naar Ouddorp om te beginnen in de duinen.

Bij aankomst zien we dat Niels van Houtum en Swen Rijnbeek op hetzelfde idee kwamen. Zij gaan eveneens in de bosjes rond de vuurtoren zoeken. Peter en ik zijn nog maar een kwartiertje bezig, als Niels belt dat hij hoogstwaarschijnlijk een roepende 'brubo' heeft achter huisnummer 60. We snellen terug, want het is al jaren geleden dat we beide een bruine boszanger zagen op landtong Rozenburg (2003). Na vijf minuten staan we in de tuin en horen we al snel een aantal keer het typische, smakkende geluid van een bruine boszanger. Vanuit de hoger liggende tuin lijkt het beestje een kleine vijftig meter verderop in het duin te zitten. Niels, Peter en ik lopen daarom het gebied in en horen de vogel al snel dichtbij roepen. Even zien we een schim voorbij schieten. 'Dat was 'm.' Pogingen om het geluid op te nemen mislukken, want de vogel blijft vervolgens heel erg stil en onzichtbaar. Na een uurtje besluiten we om in de rest van het duingebied te gaan struinen. Dat levert niet zoveel meer op, dus besluiten we meer tijd te steken in de Brouwersdam. Daar is tenslotte de dag ervoor een zwarte zeekoet gezien. Helaas levert onze wandeling op het strand niet veel meer op dan veel middelste zaagbekken, wat eiders, fuutjes en een sneeuwgors.

Vuurtoren Ouddorp - Rechts: Jan de Jong en Rick Schonewille zoeken naar de bruine boszanger.

Dus besluiten we maar vast naar de inlagen van Koudekerke te gaan. Wat rondrijden door de polders levert een topper en een patrijs op. Helaas geen spoor van de gemelde koereiger. We komen Corstiaan Beeke tegen die ons even lekker maakt met plaatjes van de woestijntapuit van Burghsluis. 

We rijden naar de plek van de vogel en belanden tussen wat bijzondere Belgen. Het prachtige, volwassen mannetje woestijntapuit zit ver in een omgeploegde akker. De grijze mannen in jagerskleding uit het Vlaamse land klikken er desondanks lustig op los met hun camera's. Zwijgend staan ze te wachten totdat de vogel dichterbij hipt. Dat levert voor mij het onderstaande plaatje op.

Woestijntapuit / Desert Wheatear - Burghsluis (ZL) adult mannetje

Terwijl we genieten van deze steppevogel, komt de melding dat de zeekoet toch gezien is. Enigszins gefrustreerd omdat het terugvinden ons niet gelukt is, gaan we terug naar dam en zien we, héél ver, een zwart-wit stipje dobberen. Het ding duikt veel en is lastig te vinden. Niet verwonderlijk dat we hem niet konden vinden.

We willen toch graag de gemelde kraanvogels van Ouwerkerk zien en rijden dus weer terug Schouwen op. Helaas lopen er wat jagers op de plek en zijn de vogels verdwenen. We besluiten het voor gezien te houden in Zeeland omdat we nog wat tijd willen steken in de woestijntapuit van Zuid-Holland. Dat is een jonge vogel en het lijkt ons interessant om twee verschillende kleden op één dag te zien.

Woestijntapuit / Desert Wheatear- Krimpen aan de IJssel (ZH) eerste winter mannetje

Na wat rondrijden en zoeken naar de juiste plek bij Krimpen aan de IJssel, belanden we uiteindelijk in de wijk die naast de betreffende polder ligt. We zien een paar schuurtjes met twee mensen ernaast. Op het schuurtje zit de tapuit. Tussen de koeien en geurende paardenmest laat de vogel zich goed bekijken en benaderen. Even is er een conflict tussen een jonge witte kwikstaart en de woestijntapuit. De tapuit vliegt van hot naar her en zit plotsklaps een paar seconden op anderhalve meter naast ons. We houden onze adem in en ademen weer uit als het beestje weer op het schuurdak gaat zitten. Na een praatje met Johannes Luiten, die komt aanlopen, sluiten we de dag af met de laatste roze koek. De koek was lekker vandaag.

Het op leeftijd brengen van woestijntapuiten kan nog wel eens lastig zijn. Vandaag zagen we zowel een volwassen als een jong mannetje. Links op de tekening de vogel van Krimpen. Deze had niet zo'n donker en solide masker als het volwassen mannetje van Burghsluis (rechts). Het zwart op de vleugelboeg loopt niet door tot aan het masker. Verder heeft de onvolwassen vogel brede lichte randen aan de grote dekveren en armpendekveren. De handpennen waren ook bruiner dan die van de volwassen man. Het volwassen mannetje had een dieper gekleurde borst.